Kelebek Zamanı

  Dünyanın en güzel ışığı bir kelebeğin adımlarına düşer.   Ağrıyı neşenin iğnesiyle kovan avuçlar,   ateşi süzer ve kalbinin kuyusu...

                                   Yaz yağmuru gibiydi gelişin.. .                                  Giderken gökyüzünde yedi renk...

                Şu hayat labirentten farksız.. Yolu bulmak için tosladığımız duvarlar hesapsız. Biliyoruz çaba boş, bu zorunlu oyunda ...

  Gece gündüzün ayıbını örtmek için mi karanlıktır? Eğer ayıp gündüzde ise neden karanlık ışıktan kaçar? Sığındığı yer neresidir ...

  Bu papatya falı garip bi fal şekli değil mi aslında?   Hani madem aşıksın hassassın demek ki..   E hadi madem hassassın canice nası...

                  Bazen kendimi ipekböceğine benzetiyorum. Örüyorum etrafımı kimse bana ulaşamıyor ulaştığını sansa da, giriyorum o...

  Yaralı bir bilinçle, bilinçaltındaki sızılarıyla gidebileceğimiz bir yer ararız bazen   Uyanıkken düş görülmeyen, gölgesiz, dünsüz...