Hoş geldin demeli miyim sana sonbahar, ne zaman gelsen içimi burkuyorsun ya biraz? Ruh halim yapraklara mı bağlı yoksa artık uçmayan kelebeklere mi henüz anlamış değilim ya, benim melonkolik yüreğimin yine hüzünlenmek için bir bahane aradığı kesin…
Kahkahalarla güldüğümde bile içimde sürekli bir hüzün, ruhum ağlar bazen gözlerimden habersiz. Annemin dedikleri sürekli aklıma gelir; ‘daha çok gençsin kızım ne yaşadın gördün ki hayat daha yeni başlıyor.’ Daha hayatın başında böyleysem ben, nasıl başa çıkarım hayatla korkuyorum anne. . Sen istesemde olamayacakmışsın bir ömür yanımda , peki ya benden daha güçlü biri tutmazsa elimi hayatın geri kalanında ben tek başıma yetebilir miyim dersin?
Korkum hayattan da değil aslında çünkü insanlar beni şaşırtmıyor artık yaptıklarıyla artık kırılacak bir yanı kalmadığını düşündüğüm kalbimin onardığını düşündüğüm kişi/ler tarafından kırılması belkide bana en çok koyan. Ne kadar hazırlasanda kendini en zayıf anında pusuya yatmış bir avcı misali vuran..
Çözümü buldum artık , kalbime giden yolu kapattım, yol çalışması var tabakhaneye gider gibi son hız girişler yasaklandı, sağ şeritten ağır ağır giden kazandı.. Aksine cüret edenin barikata toslaması kaçınılmaz..
Hoşgeldin sonbahar, getirdiğin bulutlar yine gözyaşı yapacak yer yer parçalı bulutlu, gökgürültülü ve sağnak yağışlı. Sonbahar ve kapalı havalar da aklandı… Beynimin mahkemesinde tek suçlu bulunan aşırı duygusal bir kalp.. Ah benim melonkolik yüreğim; seni kime satayım bilemedim..
Samyeli Tuana
Her Hakkım Saklıdır®™
|l|lllll|lll||ll||lll
12041983 0545
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder