Sığınacak neyim kaldı ki.?

 

Sığınacak hiçbir güzellik kalmamış ki eskiye dair gözyaşından başka. Göz aynı gözdü ama aynı görmüyordu hiçbirşeyi. Kalp aynı kalp değildi, sevmiyordu geride kalan hiçbirşeyi..

 Sığındığı tek şey yazmaktı..

Şiirlere, yazılara...
...............................
evet şiirlere sığınmak... 
özellikle sonbahar aylarında... 
ruh halinizi gözlemlerken, kelimeleriniz yetersiz geldiğinde... 
konuşmayı ertelediğinizde.. 
ben ruhumun dinginliğinde, azıcıkta olsa kelimelerde kaybolmak için şiirlere sığınırım... 

burdaki sığınmaktan kasıt, herkesin nasıl yorumladığıyla ilgili biraz da... 
siz güç alırsınız, 
ben keyif alırım, 
o tadına varır kısa da olsa şiirin içinde yok olmanın... 
dedim ya; nasıl baktığımız değil nasıl algıladığımız önemli olan... 


“anlatılmış ve anlatılacak her şey şiirde olmalıydı. onun için şiir, dünyaya karşı hem bir savunma hem de bir meydan okuyuştu” (Özdemir Asaf)